Gidiyorum deyince giderim
Sessiz sedasız, vakitsiz, zamansız
Elveda demeden giderim bu alemden
Kalemim yüreğimdir nehre akan
Yıkılır koca çınar yıkılır
Yürekli kalem yıkılmadan
Kara toprakta dimdik durur
O kalemden dökülmeler
Toprağın canından kan verir damardan
Gözlerde kalan şafak vaktidir
Bakarım yağmur gibi
Yüreğime toprak koyarak
Kanar dursa da gözbebeklerim
Nemimi bile belli etmeyerek
İçime gömerim yarım bırakılan hesabı
Yola yatırırım ezilerek olmayacak yarınımı
Kalemimle vatan için kaybolurum
Çünkü bazıları gibi
Delikanlının kitabını yazmayarak
Şiir ruhuyla sevdim vatanı
Kalemime onurumla sarılıp
Halkı avutmayarak kandırmadım
Kağıt parçasının önünde eğilmeyerek
Kimsenin kuklası olmadım
Dürüstlüğü yazarak yanlışa tükürdüm
Evet, içimden gidiyorum deyince giderim
Düzenlerini değiştiremediğim yerlerden birine
Çünkü kalemlerimin uçları temiz
Yolumda ardına kadar açıktır
Bende gerçeğin kitabını yazıp
Basılmayan tiyatrosu oynanır yıllar sonra
Korkak başroldedir, bense gene kayıp.
Fatih Güler
Yorumlar